-
1 zranić
* * *pf.1. (= skaleczyć) wound, injure; zranić kogoś nożem wound sb with a knife; zranić sobie rękę szkłem cut one's hand with a bit of glass.2. (= sprawić przykrość) hurt sb; zranić czyjeś uczucia hurt sb's feelings.pf.(= skaleczyć się) cut o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zranić
-
2 zranić
ranić się sich verletzen -
3 ranić
1. (-nię, -nisz); imp -ń; perf; z-; vt imperfto wound, to injure; (przen) to hurt2. vt perf; = zranić* * *ipf.1. (= zadawać rany) wound, injure; (= kaleczyć) cut, hurt; (o kolcach itp.) hurt.2. (= sprawiać przykrość) hurt; ranić czyjeś uczucia hurt sb's feelings.pf.= zranić.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ranić
-
4 ranić
-
5 zranić
-
6 zranić
vt pf→ ranić -
7 ýara
ranić; zranić -
8 zarbykdyrmak
ranić; zranić -
9 zra|nić
pf Ⅰ vt 1. (skaleczyć) to hurt, to injure- zranić kogoś nożem to wound sb with a knife- zranić nogę o wystający gwóźdź to cut one’s leg on a protruding nail- zranione zwierzę padło the wounded animal died- zraniła ją spadająca gałąź she was injured by a falling branch ⇒ ranić2. przen. (sprawić przykrość) to hurt, to wound- jego słowa bardzo ją zraniły his words wounded her deeply- zranić czyjąś dumę to hurt sb’s pride ⇒ ranićⅡ zranić się to hurt a. injure oneself- zranić się w palec/ramię to hurt a. injure one’s finger/arm- zranić się kawałkiem rozbitego szkła to cut oneself on a piece of broken glass ⇒ ranić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zra|nić
-
10 injure
['ɪndʒə(r)]vtto injure o.s. — zranić się ( perf)
to injure one's arm — zranić się ( perf) w ramię
* * *['in‹ə](to harm or damage: He injured his arm when he fell; They were badly injured when the car crashed; A story like that could injure his reputation; His pride has been injured.) zranić- injured- injurious
- injury -
11 hurt
[həːt] 1. pt, pp hurt, vt 2. vi 3. adjwhere does it hurt? — gdzie (Pana/Panią) boli?
* * *past tense, past participle; see hurt -
12 oneself
[wʌn'sɛlf]pron( reflexive) się; ( after prep) siebie ( gen, acc), sobie ( dat, loc), sobą ( instr); ( emphatic) samemuto hurt oneself — ranić (zranić perf) się
others might find odd what one finds normal oneself — to, co samemu uważa się za normalne, inni mogą uznać za dziwne
* * *1) (used as the object of a verb, the subject of which is one: One should wash oneself every morning.) się2) (used in emphasis: One always has to do these things oneself.) sam -
13 wound
-
14 уязвить
глаг.• ranić• zranić -
15 уязвлять
глаг.• ranić• zranić -
16 yaralamak
kaleczyć; ranić; zranić -
17 پيچانده
rana; ranić; zranićDictionary Farsi-Polish ( واژه نامه فارسی لهستانی) > پيچانده
-
18 جريه
rana; ranić; zranić; cienki; czysty; delikatny; dobrze; drobny; grzywna; kara; karny; ładny; miałki; pięknie; piękny; przyjemny; świetny; wytworny -
19 ранить
глаг.• kaleczyć• krzywdzić• obrazić• obrażać• ranić• skrzywdzić• uszkodzić• zranić* * *kaleczyć, ranić, zacinać, zranić -
20 ra|nić
Ⅰ pf, impf vt 1. (zadać ranę) to wound, to injure- raniono go w walce he was wounded in a. during combat- ranił ją nożem he injured a. wounded her with a knife- raniono go ciężko he was heavily a. badly a. severely wounded2. (kaleczyć) to cut- kolce róż raniły jej dłonie rose thorns cut a. pierced her fingers, she pricked her fingers on the rose thorns- ostry żwir ranił bose stopy sharp pebbles stabbed his/her bare feetⅡ impf vt przen. (sprawić przykrość, urażać) to hurt- ranić czyjeś serce to hurt sb’s feelings- ranił jej uczucia he hurt her feelings- posądzenia raniły jego dumę suspicions wounded his pride ⇒ zranićⅢ ranić się pf (skaleczyć samego siebie) ranił się wymachując siekierą he injured a. hurt himself waving an axe about Ⅳ ranić się impf (ulegać kaleczeniu) ręce ranią się podczas wspinaczki hands get lacerated (with scratches) while climbingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ra|nić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zranićnię, zranićni, zrań, zranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać ranę komuś, czemuś; ranić, skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić kogoś nożem, widłami. Zranić stopę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
razić — ndk VIa, rażę, razićzisz, raź, razićził, rażony 1. «obrażać poczucie estetyczne, poczucie przyzwoitości, uczciwości; sprawiać przykre wrażenie, niemile uderzać, zrażać» Raził otoczenie swoim zachowaniem. Nikogo nie raził jej strój. Mieszkanie… … Słownik języka polskiego
